1.   در وجود ما دو نیرو مقابل هم
قرار دارند: ترس و ایمانی که بسی قویتر از ترس است.

     
2.     نیروی ایمان، داروی محرک و نیرو بخش است.

     
3.     نیرویی که در
لحظه های بحرانی خود را می نمایاند، نیرویی است که همیشه در وجود شماست.

     
4.     وقتی می ترسید، به چهره ترسیده تان نگاهی
بیاندازید، آن را بسیار ضعیف خواهید دید؛ محکم برابر آن بایستید.

     
5.   همان کاری را انجام دهید که از
آن می ترسید، خواهید دید که ترستان بی مورد بوده است.

     
6.     با خودشناسی و بینش درست، بر ترس غلبه کنید.
از یک کاردان  کمک بگیرید.

     
7 .  هر چه ایمان شما قویتر باشد،
ترس شما به ضعف خواهد گرائید.

     
8.   فراموش نکنید: به خدا ایمان داشته باشید، در
همه حال مراقبتان خواهد بود.  

 9.به خاطر داشته باشید
که اعتماد به نفس، اولین شرط پیروزی است پس به خود اعتماد داشته باشید.

 10.در مبارزه با مشکلات زندگی با تمام
قوا پیش بروید و نهراسید: زندگی، توان از دست رفته را به شما بر می گرداند.

 11. مثبت فکر کنید،
ابتکار عمل داشته باشید و مطمئن باشید انجام کارها به بهترین نحو از شما بر می
آید.

     
12 . از خودتان تصویر خوبی در ذهن داشته باشید، زیرا همان
خواهید شد که فکر می کنید می توانید بشوید.

     
13.  هرگز اجازه ندهید، هیچ اشتباهی
شما را از پیشرفت باز دارد؛ از اشتباه پند گیرید و پیش بروید.

     
14. خود را بشناسید و به خود اطمینان داشته باشید، آنگاه خود
را دوست خواهید داشت.

     
15. «خواستن، توانستن است» ؛ جمله
ای که پر از انرژی و قدرت است. آن را در صفحه ذهن خود وارد کنید.

اشاره:

استرس، فشاری است که در
اثر تغییرات ایجاد شده در محیط به بدن تحمیل می شود. بعضی از استرس ها مفید هستند
اما وقتی از کنترل خارج شوند، بدن به طرق مختلف از آنها رنج می برد.

استرس تحمیل شده، انرژی
بدنی و ذهنی را تحت تأثیر قرار می دهد. بعد از استرس، کاهش انرژی ذهنی و بدنی،
خستگی، بی خوابی، تحریک پذیری، افسردگی، افزایش ضربان قلب، بالا رفتن فشار خون،
افت قند خون، آسیب پذیری سیستم ایمنی و تغییر در وضعیت اشتها ایجاد می شود. مجموع
موارد بالا، تأثیر نامطلوبی بر فعالیت فرد سالم گذاشته و باعث تضعیف بدن وی می
شود. شاید، این سؤال برای شما پیش آمده که آیا غذا در کنترل و یا حتی ایجاد استرس
مؤثراست یا خیر؟ در این مقاله سعی داریم به این موضوع پرداخته و در انتها به
راهکارهای تغذیه ای که در زمینه کاهش استرس توصیه شده است اشاره کنیم:

اکثر مردم به این موضوع
واقف هستند که در زمان استرس، بیشتر غذا می خورند و انتخاب آنها بیشتر از گروه
مواد قندی و نشاسته ای است.

اسیدهای آمینه (واحد
سازنده پروتئین ها) برای ورود به مغز از طریق جریان خون، مغزی با اسید آمینه «تریپتوفان»
رقابت می کنند و اجازه ورود به آن نمی دهند. مصرف مواد حاوی کربوهیدرات، تولید
هورمون انسولین را تحریک می کند. ترشح انسولین از ورود اسید آمینه های دیگر به مغز
جلوگیری کرده و فقط به تریپتوفان اجازه ورود به سلول های مغزی را می دهد.
تریپتوفان باعث ترشح «سروتونین» می شود که از ناقلین مغزی است و کاهش آن، سبب بی
خوابی، بی علاقگی، فقدان انرژی، عدم تمرکز حواس و افسردگی می شود.

همان طور که سطح
«سروتونین» افزایش می یابد، چربی هم وارد گردش خون می شود. علاوه بر آن بدن در
پاسخ به استرس، هورمون کورتیزول بیشتری ترشح می کند و افزایش آن، ترشح اسید معده
را زیاد کرده و به مخاط آن آسیب می رساند.

در خلال استرس، فعل و
انفعالات بسیاری در بدن رخ می دهد که در این جا مجال توضیح و تفسیر آن نیست. تنها
به این نکته بسنده می کنیم که استرس بسیاری از واکنش های شیمیایی بدن را به هم
ریخته و آسیب های فراوانی به آن وارد می سازد.

مواد غذایی
ایجاد کننده استرس:

کافئین که در قهوه، چای،
شکلات، نوشابه های گازدار و تعدادی از داروها وجود دارد، ماده ای محرک است. مصرف
زیاد غذاهای حاوی کافئین در بدن به مانند استرس عمل کرده و گاهی هم علایم استرس ها
را تشدید می کنند.

مواد محرک  در بدن،
باعث افزایش ترشح اسید معده و هورمون های تیروئید می شوند. در ضمن با افزایش
کارکرد کلیه ها، میزان ادرار نیز افزایش می یابد.

کافئین، مانع جذب آهن
موجود در گوشت شده و می تواند موجب کم خونی و فقر آهن شود.  

از عوامل محرک دیگر، فسفر
است که معمولا به نوشابه های گازدار اضافه می کنند. مصرف نوشابه های گازدار تعادل
کلسیم و فسفر را در بدن به هم می ریزد. به خصوص در خانم ها موجب پوکی استخوان می
گردد و واکنش های تخریبی دیگری نیز در بدن ایجاد می کند. آب های معدنی و آب چشمه
فسفر ندارند.

افزودنی ها و نگه دارنده
ها مانند: نیترات و نیتریت که به مواد غذایی مانند سوسیس و کالباس و ماهی دودی و
کنسروها برای جلوگیری از تخریب اضافه می کنند با ترکیبات شیمیایی دیگر،
 موادی به نام نیتروزآمین ها ایجاد می کنند که جزو خطرناک ترین محصولات
شناخته شده هستند. این مواد، با ایجاد سردرد، سوء هاضمه، افزایش استعداد ابتلا به
سرطان های گوارشی، واکنش های پوستی و بسیاری عوارض دیگر موجبات ناراحتی جسمی فرد
را فراهم می آورند.

مصرف بیش از حد مواد قندی
ساده مانند شکر هم عاملی برای تحریک پذیری شناخته شده است.

برای کاهش
علایم و عوارض استرس چه کنیم؟

1.   با مصرف 1 لیوان آب پرتقال تازه یا آب میوه های
طبیعی حاوی ویتامین c روز خود را شروع کنید. چون ویتامین c به تقویت
سیستم ایمنی بدن کمک می کند.

2.   در طول روز حداقل 8 لیوان آب بنوشید. این آب می تواند
به صورت آب، آب میوه و چای (به غیر از قهوه) باشد.

3.   سعی کنید در طول روز فقط یک فنجان قهوه میل کنید، نه
بیشتر!

4.   از افت قند خون جلوگیری کنید و وعده های منظم، کوچک
و سالم میل نمایید.

5.   مصرف غذاهای حاوی تریپتوفان مانند: مغزهای گیاهی
(پسته، فندق، بادام و...) موز و غلات کامل، دستگاه عصبی را تسکین می دهد.

6.   جوشانده های گیاهی برای تسکین اعصاب مناسب هستند. می
توانید آنها را با یک قاشق غذاخوری عسل میل کنید.

7.   استفاده از مواد پروتئینی مثل: تخم مرغ و گوشت سفید
و قرمز در شرایط پراسترس خستگی بدن را رفع می کنند.

8.   از انواع غذاهای بدون چربی یا کم چربی استفاده کنید.

9.   حداقل هفته ای 3 بار و هر بار به مدت 30 دقیقه به
طور منظم ورزش کنید.

10. برای رفع تنش روزانه، پس
از کار یک حمام ولرم تا خنک بگیرید.

11. در حالت استرس از داروهای
آرام بخش استفاده نکنید.

12. مصرف میوه های تازه با
پوست و غلات کامل (با سبوس) و سبزیجات در طول روز بدن شمارا از آثار زیانبار استرس
سالم نگه می دارد.

13. زمانی را برای تهیه مواد
غذایی با ارزش در طول روز یا هفته اختصاص دهید تا در منزل با کمبود آنها کمتر
مواجه شوید و مجبور نباشید وعده های غذایی کم ارزش استفاده کنید.

14. مهارت مدیریت زمان و
برنامه ریزی برای رسیدن به اهداف و نحوه برقراری ارتباط با اطرافیان را بیاموزید
تا در محل زندگی و کار خود با موقعیت های استرس زا کمتر مواجه شوید.

15. در برخورد با موقعیت های
تنش زای غیرمترقبه در ابتدا آرامش خود را حفظ کنید و سپس با توکل به خدا و با عقل
و منطق به بررسی راه حل های موجود بپردازید.

عباداتی مانند
نماز ، روزه ، زکات و حج که دین اسلام بر پیروان خود واجب کرده است موجب می شود که
فرد به سوی رفتار بهتر و برتر و رشد و ارتقای نفس و اجتناب از رفتار زشت و انحرافی
وغیر انسانی گرایش پیدا کند . یکی از عباداتی که در این زمینه بیشتر مورد توجه
قرار گرفته است نماز می باشد .

نماز:

نماز یک رابطه
خاضعانه و خاشعانه بین انسان و پروردگار است . بر قراری چنین رابطه ای در برابر
آفریدگار هستی ، نیرویی معنوی به انسان می بخشد که حسن صفای روحی و آرامش قلبی و
اهمیت روانی را در او برمی انگیزد . انسان وقتی در مقابل قادر متعال می ایستد ، از
همه اشتغالات و مشکلات دنیا روی بر می گرداند و تمام حواس خود را متوجه خدا می کند
، در نتیجه حالتی از آرام سازی کامل و آرامش روان در او ایجاد می شود که از نظر درمانی
تأثیر به سزایی در کاهش اضطراب و نگرانی او دارد .

دکتر توماس
هایسلوپ (پزشک) می گوید : «مهمترین وسیله ایجاد آرامش در روان و اعصاب
انسان که من تاکنون شناخته ام، نماز است.»

پیامبر اکرم
(صلی الله علیه واله) نیز به هنگام فرا رسیدن اوقات نماز فرموده اند: « ای بلال
ما را با نماز به آرامش وادار »

رابطه معنوی
بین انسان و خداوند در موقع نماز . به او چنان نیرویی می بخشد که موجب تجدید امید
، تقویت اراده و آزاد شدن تواناییهای عظیم وی می شود به طوری که او را بر عمل سختی
ها و انجام کارهای بسیار بزرگ قادر می سازد .سیول برت روانشناس انگلیسی نیز گفته
است : « ما به واسطه نماز می توانیم وارد انبار بزرگی از نشاط عقلانی شویم که در
شرایط عادی یارای وصول بدان را نداریم .»

روزه:

روزه یکی دیگر
از عبادات واجب مسلمانان است که در پرورش و تهذیب نفس تأثیر به سزایی دارد و سبب
تقویت اراده انسان می شود و می تواند رفتارهای صحیح زندگی را بیاموزد تا مسوولیتها
وظایف خود را به خوبی انجام دهد .

زکات:

زکات نیز
نوعدوستی را به انسان می آموزد و او را از خود محوری و خود خواهی نجات می هد .کمک
به همنوعان موجب تقویت احساس تعلق به گروه و ایجاد احساس رضایت از خود می شود که
چنین احساسی برای سلامت روانی اهمیت فراوانی دارد . حج دارای فواید مهمی برای روان
انسان است زیرا انجام مناسک حج وزیارت خانه خدا و قبر رسول خدا (صلی الله علیه
واله) و ائمه ، فرد را برای تحمل سختی ها و گرفتاری ها آماده می کند و چون از همه
ملتها و نژادها با لباسی یکسان و ساده دور هم جمع می شوند احساس نوعدوستی در آنها
تقویت می شود .

دعا:

دعا و نیایش و
مناجات در مذاهب گوناگون شکل های متفاوتی دارد ، اما محتوای آن در همه مذاهب حاکی
از اعتراف به گناه و نقص و ضعف ، در خواست سلامت و سعادت و تمایل به قرب الهی است
.

یکی از
دانشمندان فرانسوی می گوید : « دعا عبارت است از رابطه یا معامله یک روح مضطرب در کمال
شعور و اراده با قدرتی که آن روح احساس می کند ، به آن بستگی دارد و سرنوشتش به
دست اوست .» منظور از دعا ، حالتی است که در آن انسان روح
خود را با قدرتی که در قلب خویش احساس می کند ، مرتبط بسازد نه آنکه فرد از روی
عادت ، اعمال یا الفاظی را انجام دهد یا بگوید و به عمق معنای آن نپردازد .

ویلیام جیمز
می گوید : « آدمی در تلاش های خود ، ذخیره و نیروی روانی خود را از دست
می دهد و تنها منبعی که می تواند آن نیرو را جبران کند ، اتصال به قدرت لایزال
الهی است و آن اتصال حاصل نمی گردد مگر با مناجات.» الکسیس کارل در کتاب نیایش می نویسد : « دعا تنها جبران کننده ضعف انسان نیست ، بلکه تقویت کننده
قدرت انسانی و ادامه دهنده کار مثبت و تلاش سازنده فرد در ساختن زندگی فردی و
اجتماعی اش به حساب می آید و احساس عرفانی که از اعماق فطرت ما سرچشمه می گیرد یک
غریزه اصلی است ، پس عدم ارضای این غریزه می تواند در فرد تنش ایجاد کند.»

بنابراین دعا
و نیایش هم موجب آرامش روان می شود .

« الابذکرالله
تطمئن القلوب »

و فرد احساس
خود شکوفایی می کند و از تألمات روحی وی کاسته می شود و نیز باعث تخلیه هیجانات
فرد و دستیابی وی به منبع لایزال ، توان و نیرو می شود . همچنین گریه که غالبا
درجریان دعا رخ می دهد کمک زیادی به تخلیه هیجانات و استرس های فرد می کند . البته
به قول جمیزها یزلینگ ، لازم نیست دعا در خواست چیزی از خدا باشد ، بلکه هر توجه و
ارتباطی با دستگاه الهی دعا می باشد .

خداوند در
سوره مبارکه فرقان آیه 18 می فرماید : ای رسول به امت بگو که اگر دعای شما
نبود ، پروردگار به شما چه توجهی داشت که شما آیات حق را تکذیب کردید و به کیفر آن
خواهید رسید .